madrama ulit.. kayraming panghihinayang...

nalulungkot ako..
una dahil paalis na ang kababata ko..
pupunta na siya sa america..
naiinis ako kasi nanghihinayang ako sa panahon na sana nagamit namin para mas makilala pa namin ang isa't-isa...
alam kong higit kaninuman, isa siya sa mga taong makakaintindi sa mga suliranin ko sa buhay..
ewan ko, nalulungkot lang talaga..
labag sa prinsipyo ko ang pag-iyak ng walang dahilan..
pero nagawa kong lumuha..
dahil may sapat akong dahilan..
panghihinayang..
at kasalanan ko yun..


meron pang isang bagay na nagpapalungkot sa akin..
pero wala ako sa posisyon para ipangalat yun dito sa blog ko..
basta..
kaya mo yan..
malalampasan mo rin ang anumang bagay na nagpapahina sa yo..
alam kong malakas ka, wag mong hayaang ang isang pagsubok na tulad nito ang magbago sa buo mong pagkatao..
kaya mo yan, at nandito lang ako pra makatulong sa kahit anong paraan na alam ko..

ayun lang..
wag naman sana mangyari ito sa akin..
unfair ang buhay..
hindi rin laging masaya..
ganun talaga e..
kapag laging masaya, mawawalan ka na ng dahilan para mabuhay..
parang baligtad no, pero ganun talaga yun..


birthday pala ngayon ng isa sa mga paborito kong teacher..
doc mara, hapi birthday!
wala lang, binati na kita kanina..
wag ka muna sanang magretire hanggat hindi pa ako nakaka-graduate...