paranoia will do you no good
akala ko after more than a week of happiness, mauubos din ang reasons para maging masaya ako at mapapalitan ng pagiging miserable, pag-iisip ng kung ano-ano, etc..
well, sa simula ng araw na ito, medyo ganun nga ang nangyari.. para bang nauubusan na ako ng reasons.. parang kulang sa consistency.. marami ako masyadong demands na hindi nammeet.. kaya nakakafrustrate, nakakapagod isipin, nakaka-paranoid. pero yun, it was just a waste of energy and brain cells. although you can't blame me.. im just a little bit too careful..
what happened today.. basketball. although hindi gaano enjoy kasi wala akong pamalit na damit at naka-sandals ako.. so hindi ko ma-todo yung energy ko.. after nun, time for myself and for other things.. nung makita ko siya ulit, natuwa naman ako na sabay kaming uuwi.. SABOG, sori talaga.. namiss ko kayo.. bawi ako sa sunod na meeting..Ü
during my class 430-730 class, hindi ko maiwasang mapatingin sa malaking bintanang katabi ko at mag-moment.. iniisip ko talaga, ayoko na talaga masaktan, as much as possible. kahit alam kong given na yun sa anumang relasyon, kung pwede lang talaga maiwasan yun, iiwasan ko talaga. isa pa, parang ngayong araw na ito, may hinahanap ako na hindi ko makita. o ineexpect na hindi dumating. although pag tinatanong ko yung sarili ko kung ano yun, wala naman akong maisagot. ang hirap nun a. yung may gusto ka, pero hindi mo alam. ang alam mo lang, may kulang. at kailangan mo mahanap yun asap, else, magiging anxious ka lang..
anyway, at least before the day ended, it ended almost perfectly.. nafeel ko ang maturity niya, na parang mas higit pa sakin. at nakakatuwa yun. kasi naman, diba, we need to move forward, or we have to stop.
ayun. basta happy ako. Ü
well, sa simula ng araw na ito, medyo ganun nga ang nangyari.. para bang nauubusan na ako ng reasons.. parang kulang sa consistency.. marami ako masyadong demands na hindi nammeet.. kaya nakakafrustrate, nakakapagod isipin, nakaka-paranoid. pero yun, it was just a waste of energy and brain cells. although you can't blame me.. im just a little bit too careful..
what happened today.. basketball. although hindi gaano enjoy kasi wala akong pamalit na damit at naka-sandals ako.. so hindi ko ma-todo yung energy ko.. after nun, time for myself and for other things.. nung makita ko siya ulit, natuwa naman ako na sabay kaming uuwi.. SABOG, sori talaga.. namiss ko kayo.. bawi ako sa sunod na meeting..Ü
during my class 430-730 class, hindi ko maiwasang mapatingin sa malaking bintanang katabi ko at mag-moment.. iniisip ko talaga, ayoko na talaga masaktan, as much as possible. kahit alam kong given na yun sa anumang relasyon, kung pwede lang talaga maiwasan yun, iiwasan ko talaga. isa pa, parang ngayong araw na ito, may hinahanap ako na hindi ko makita. o ineexpect na hindi dumating. although pag tinatanong ko yung sarili ko kung ano yun, wala naman akong maisagot. ang hirap nun a. yung may gusto ka, pero hindi mo alam. ang alam mo lang, may kulang. at kailangan mo mahanap yun asap, else, magiging anxious ka lang..
anyway, at least before the day ended, it ended almost perfectly.. nafeel ko ang maturity niya, na parang mas higit pa sakin. at nakakatuwa yun. kasi naman, diba, we need to move forward, or we have to stop.
ayun. basta happy ako. Ü
0 Comments:
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home