hindi ko na alam ang gagawin ko

seryoso, hindi ko na alam kung anong gagawin ko sayo?
ok pa ba tayo?
ni hindi na nga tayo nag-uusap e..

nung wed last week, nainis ako.. sobra, pero hindi na lang ako nagsalita kasi pagod na ako.. sobrang pagod ako that day at naghahanap ako ng comfort from you, pero wala..

kahapon, yun talaga ang hindi ko kinaya..
sige, leche talaga yang dota na yan..
oo dati, iniintindi ko pa na kailangan mo mag-dota..
pero ngayon, parang ginagawa mo na lang yung excuse e..
iniisip ko na lang lagi na at fault din ako.
dahil hindi ko sinabi sayo ang mga plano ko (pero pano ko naman sasabihin sa yo e hindi nga tayo nakakapag-usap)
at masyado akong maraming ginagawa (na sa tingin ko ay hindi ka na rin interesadong malaman kaya wala ka na rin pakialam sa akin. oo, gets ko na busy ako at wala akong time sa yo. pero alam mo yung compromise? iniisip ko kasi minsan na lagi na lang ako yung nagbibigay. sabi nun pag nagmahal ka, sobra talaga. wala akong nararamdaman kahit katiting na ganun. leche talaga. sobra na akong stressed, minsan ayoko na lang isipin dahil nakakadagdag lang sa stress ko. kahapon talaga ako muntik na mag-break down. pero ayoko na mag-self pity..)

eto, bumabalik na naman ako sa dati na self-sufficient.
independent
kasi kung hindi ko gagawin yun, ako lang yung magiging kawawa.

ayoko nang umasa sa yo.
masyado nang maraming disappointments.
baka hindi ko na kayang ipilit sa utak ko na kaya ko pa.
amidst all the things that i have to do...


kailangan ko lang ng support at understanding.
yun lang, hindi ko kailangang asikasuhin ako or what.
hindi ko kailangan yun.

kailangan ko lang ng may makikinig at may mapaghihingahan
at hindi ako ijjudge dahil sa mga ginagawa ko.
at nagddemand pa sa akin ng sobra kahit alam niyang kailangan ko rin naman ng break minsan.
leche talaga..
leche..

garr....