miss

tatlong araw nang walang pasok..eto.. lugmok ako sa bahay ngayon..umalis na ang maid namin kaya balik na naman kami sa gawaing-bahay..nakakainis..buti ngayon na bakasyon..e pano pag may pasok na?pag kailangan ko nang umuwi ng late?ainako.. bahala na..
ayun, sa tatlong araw na walang pasok, may mga tao akong hindi nakita..pero nakakapagtaka man, hindi ko naman sila (siya, specifically..) namiss..sa totoo lang, marami na akong taong hindi na namimiss kahit gaano pa kami kalapit noong mga panahon na madalas ko sila makita at kahit alam ko na matagal na ang panahon na hindi kami nagkita..kaya kapag sinasabi ko na "i miss you".. sana lang, mapanindigan ko yun.. kundi, para lang siyang pampalubag loob sa "i love you".. naks.. o diba.. ewan, ginamit ko na kasi yun noon e..
isa pa, parang walang katumbas na filipino word and "miss"..hindi ba uso sa mga pinoy ang ma-miss ang ibang tao dahil sa madalas na magkita at magkausap ang lahat..ewan ko.. wala naman akong maibabahaging profound na paliwanag ukol dito.sumagi lang naman sa isip ko... hindi naman talaga ito totoong mahalaga..
ayun..wala na akong maisip..nalulungkot lang ako dahil umuulan..
ayaw ko talaga ng ulan.. lalo na pag nasa labas ako ng bahay..nakakadumi sa paa..nababasa ang mga gamit at damit ko..kahit na ba nagiging dahilan ito ng pagka-suspindi ng klase..e nakakainis nga e.. ilang araw nang walang sweldo dahil walang allowance...pero siguro, ang tanging bagay na ikinatutuwa ko sa ulan, parang nahihilamusan ang siyudad.hindi gaano mausok (pero maputik pa rin)

saka nung minsan, magkasukob kami sa maliit kong payong habang nasa ilalim ng batibot tree..